poświęcenie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od. cz. poświęcić I, II. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}poświęcenie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. poświęcenieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} czyn ofiarny, ofiara,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poświęcenie — n I 1. rzecz. od poświęcić. 2. lm D. poświęcenieceń «czyn ofiarny, pełen bohaterstwa i samozaparcia, ofiara; gotowość do ponoszenia ofiar» Ogromne, najwyższe poświęcenie. Poświęcenie bez granic. Ktoś pełen poświęceń, gotowy do największych… … Słownik języka polskiego
Петрусинский, Людовик — писатель, родился во Львове 9 го марта 1803 г.; окончив курс гимназии во Львове, он поступил во Львовский университет на философский факультет, а затем в Венском университете окончил полный курс наук по юридическому факультету со степенью доктора … Большая биографическая энциклопедия
bezbrzeżny — «rozległy, ogromny; bezgraniczny, bezmierny, niezmierzony» Bezbrzeżna pustynia, puszcza. Bezbrzeżne morze. Bezbrzeżny step. Bezbrzeżne przestworza kosmosu. przen. «o bardzo dużym nasileniu; głęboki, mocny» Bezbrzeżna miłość, tęsknota. Bezbrzeżne… … Słownik języka polskiego
docenić — dk VIa, docenićnię, docenićnisz, docenićceń, docenićnił, docenićniony doceniać ndk I, docenićam, docenićasz, docenićają, docenićaj, docenićał, docenićany «uznać wartość, znaczenie czegoś; ocenić należycie» Doceniać czyją dobroć, poświęcenie. Nie… … Słownik języka polskiego
konsekracja — ż I, DCMs. konsekracjacji; lm D. konsekracjacji (konsekracjacyj) 1. rel. «główna część mszy; przeistoczenie» 2. rel. «obrzęd udzielenia święceń biskupich» 3. rel. «uroczyste poświęcenie kościoła, dzwonów, ołtarza, naczyń liturgicznych itp.»… … Słownik języka polskiego
oddanie — n I 1. rzecz. od oddać. 2. «całkowite poświęcenie się komuś lub czemuś; uległość w stosunku do kogoś, gorliwość, zapał w wypełnianiu czegoś» Bezgraniczne, ślepe oddanie. Oddanie dla matki. Oddanie sprawie a. dla sprawy. Pracować dla kogoś, dla… … Słownik języka polskiego
ofiara — ż IV, CMs. ofierze; lm D. ofiaraar 1. «darowanie, złożenie czegoś na jakiś cel; to, co się komuś daje, ofiarowuje; dar» Ofiary na biednych. Zbierać, składać ofiary. □ Niemiła księdzu ofiara, chodź cielę do obory (do domu). 2. «poświęcenie,… … Słownik języka polskiego
pamiętać — ndk I, pamiętaćam, pamiętaćasz, pamiętaćają, pamiętaćaj, pamiętaćał, pamiętaćany 1. «mieć zdolność do przyswajania, utrwalania i przypominania doznanych wrażeń, przeżyć, wiadomości; mieć w pamięci, nie zapominać, przypominać sobie» Pamiętać coś… … Słownik języka polskiego
samozaparcie — ↨ samozaparcie się n I, blm «wyrzeczenie się spraw osobistych, poświęcenie ich dla jakichś wyższych celów» Opiekować się kimś, pielęgnować kogoś, robić coś z samozaparciem … Słownik języka polskiego
służba — ż IV, CMs. służbabie; lm D. służb 1. «działalność, praca instytucji użyteczności publicznej, wojska, obejmująca określoną dziedzinę; także ta instytucja, pracownicy tej instytucji» Służba meteorologiczna, rolna, geologiczna. Służba frontowa,… … Słownik języka polskiego
